ماجرای کربلا چه بود؛ همه چیز درباره واقعه کربلا

همه چیز درباره واقعه کربلا

ماجرای کربلا بیانگر برخورد خوب با بد، نیکوکاران با بدکاران، و برخورد امام حسین(ع) با یزید (رأس بی‌تقوایی) است. امام حسین(ع) یک انسان انقلابی و صالح، مرجع دین، امام امت اسلام بود.
امام حسین(ع) به‌عنوان نماینده جدش حضرت محمد(ص) دغدغه اصلی حفظ و حراست از اسلام و هدایت مسلمانان را داشت. از سوی دیگر، قدرت ماندگاری حاکمان (معاویه و پسرش یزید) تنها به قدرت شمشیر بستگی داشت. آن‌ها از زور وحشیانه برای حکومت بر امپراتوری مسلمانان حتی به هر وسیله غیرقانونی ممکن استفاده کردند.
یکی از فجیع‌ترین فجایع تاریخ اسلام در روز عاشورا اتفاق افتاده است، اما واقعه کربلا چه بود؟ باهم نگاهی به این واقعه بزرگ می‌اندازیم.

برای خرید بیرق  امام حسین (ع) و محرم میتوانید به فروشگاه اینترنتی بافت ستاری مراجعه کنید .

امام حسین(ع) بیعت با یزید را نپذیرفت، یزید لشکر کشی کرد

هنگامی‌که یزید پسر معاویه خود را به‌عنوان حاکم بر امت اعلام کرد، خواستار بیعت با امام حسین(ع) شد. امام حسین حکومت و رفتار یزید را قاطعانه رد کرد، زیرا هیچ راهی وجود نداشت که یزید بتواند نماینده اسلام باشد. اما یزید حاکم ظالم بر امت بر خواسته خود سرسخت بود و روزبه‌روز بر تنش میان دو حزب افزوده شد.
امام حسین(ع به‌سرعت دریافت که بیعت وفاداری با یزید هیچ هدفی جز به خطر انداختن بقای اسلام ندارد. لذا امام برای حفظ و حراست از اسلام چاره‌ای جز مقابله و برخورد با حکومت یزید بدون توجه به عواقب آن نداشت. ازآنجایی‌که یزید به فرماندهان خود دستور داده بود که به هر قیمتی، حتی با زور وحشیانه، بیعت امام را تصرف کنند، فرماندهان مجبور شدند لشکری ​​نسبتاً بزرگ جمع کنند و اردوگاه امام حسین(ع را در صحرای به نام کربلا محاصره کنند.
سپس مایحتاج اولیه ازجمله دسترسی به آب را قطع کردند. قرارگاه امام حسین و اهل‌بیت و دوستان و یارانش بود که همگی در کنار او ایستادند. این دلیران ترجیح می‌دهند به خاطر آرمان شریف اسلام با مرگ روبرو شوند تا اینکه در برابر ظلم وحشیانه و روش‌های غیر اسلامی یزید تسلیم شوند.
کربلا ایستادن در برابر ظلم و ستم بود، فارغ از هزینه. ازاین‌رو، امام حسین(ع )، نوه ۵۷ ساله حضرت محمد (ص) در کربلا، تمام و همه آنچه را که داشت، فدای یک هدف کرد. این هدف این بود که اجازه دهد حقیقت درنهایت بر باطل پیروز شود، و او این کار را درخشان انجام داد.
هدف او خنثی کردن نقشه‌ای بود که معاویه ماهرانه برای پسرش یزید طراحی کرده بود، یعنی ایجاد حکومت دائمی بنی امیه بر امت اسلامی (حتی با قربانی کردن اصول اسلامی)، اما انجام آن به نام اسلام.
امام حسین(ع) موفق شد این نقشه را خنثی کند و بدنام بودن بنی امیه را افشا کرد، هرچند به قیمت جان او تمام شد.

در راه کربلا

در مرحله اولیه سفر، کاروان در محلی به نام السفاح با الفرزدق (شاعر مشهور) ملاقات کرد. فرزدق به امام سفارش كرد كه به كوفه نرود، زيرا گرچه دل مردم با آن حضرت بود، شمشيرهايشان بر ضد او بود. اما امام به سفر ادامه داد و اولین نامه را از فرستاده خود مسلم بن عقیل مژده گرفت.
این نامه حکایت از آن داشت که مردم بیش از پیش آماده استقبال از امام در کوفه هستند و چشم به راه رهبری آن حضرت بودند.
امام حسین(ع)  تصمیم گرفت فرستاده دیگری را با پیامی به کوفه بفرستد. کاروان به سمت کوفه ادامه داد. روزها گذشت اما امام دیگر از مسلم بن عقیل پاسخی دریافت نکرد.

در کوفه مسلم بن عقیل با کمک مختار ثقفی و هانی بن عروة به برگزاری جلسات مخفیانه با یاران امام ادامه داد. در مدت کوتاهی تجمعات شروع به افزایش یافت. یزید از طریق جاسوسان و مخبران خود از موفقیت‌های مسلم در کوفه مطلع شد. او عبیدالله بن زیاد ظالم را به جای نعمان بن البشیر به‌عنوان فرماندار کوفه منصوب کرد.
در همین حال، هنگامی‌که کاروان حسین به مقصد خود (کوفه) نزدیک می‌شد و به محلی به نام زبله می‌رسید، به‌طور غیرمنتظره‌ای خبر تکان‌دهنده‌ای به امام حسین رسید. خبر تکان‌دهنده مربوط به مسلم بن عقیل و شخص پناه دهنده به نام هانی بن عروة بود که هر دو توسط والی ابن زیاد دستگیر و سر بریده شدند. مختار نیز توسط ابن زیاد دستگیر، زندانی و شکنجه شد.

در کربلا

امام حسین (ع) یاران خود را جمع کرد و خبر ناگوار را برای آنان بیان کرد و فرمود: شیعیان ما، ما را ترک کردند، شما هم اگر ترجیح می‌دهید ما را ترک کنید، آزادانه و بدون احساس گناه این کار را انجام دهید. برخی از همراهان که ترسیده بودند کاروان را ترک کردند. امام حسین همراه با یاران نزدیک و اعضای خانواده به سفر ادامه داد تا اینکه با هزار سوار به سرکردگی حر ریاحی به نمایندگی از دشمن روبرو شد.

لشکر دشمن مانع پیشروی قرارگاه امام حسین (ع) شد. تنش بین این دو شروع شد. امام خطاب به دشمن، انگیزه خود را از رفتن به کوفه، که در پاسخ به دعوت مردم بود، برای آنان توضیح داد. حتی کیسه‌ای از نامه‌هایی را که از کوفه دریافت کرده بود به آن‌ها نشان داد. حر گفت که او و افرادش نویسندگان آن نامه‌ها نبودند. امام به آن‌ها گفت که اگر دوست ندارند او با سفر پیشروی کند، آماده بازگشت به حجاز است.

امام و خانواده و یاران به سفر خود ادامه دادند و به جایی رسیدند که نیروی دشمن دیگر مانع حرکت آن‌ها شد و مجبور به توقف شد. وقتی امام حسین (ع) فهمید که آن مکان را کربلا می‌نامند، احساس کرد به مقصد رسیده است و دستور داد که اردوگاهش را برپا کنند. آن روز دوم محرم سال ۶۱ هجری قمری بود.

سرانجام روز عاشورا بر خاک کربلا طلوع کرد. روزی بود که جهاد شکوفا می‌شد، خون ریخته می‌شد، ۷۲ جان بی‌گناه قربانی می‌شد و نبردی سرنوشت‌ساز برای نجات اسلام و امت رقم م‌خورد.

برای خرید پرچم های مذهبی میتوانید به فروشگاه اینترنتی بافت ستاری مراجعه کنید .